നിന്റെയോര്‍മ്മയില്‍ മുളയ്ക്കുന്നുണ്ടൊരു  

നക്ഷത്രങ്ങള്‍ വിരിയുന്നൊരാകാശ മരം ..

നിലാവൊഴിച്ച് , ഞരമ്പൂന്നുകള്‍ നല്‍കി  

ചുവട് പിടിക്കുമ്പോള്‍ , കരള്‍ പറിച്ച്

കാലം തെറ്റി , ദേശം മാറി പൂക്കണം നീ ..!

"ഹൃദയചുംബനം "

വരണ്ട കാറ്റിന്റെ മേലാപ്പ്

ഭൂലോകനാഥന്റെ തിരുപ്പിറവിക്ക്

ഭൂമിയുടെ വര്‍ണ്ണിപ്പ് ..

കുളിര്‍ത്ത രാവുകളില്‍ വിരിയുന്ന

തിളങ്ങും നക്ഷത്രങ്ങള്‍ ......

പൂര്‍ണ്ണാവസ്ഥയിലേക്ക് ,കടക്കും മുന്നെ

എന്നിലേക്ക് പൂത്ത,  ന്റെ " കാര്‍ത്തിക നക്ഷത്രം "

" അച്ഛാ " എന്നു തികച്ചു  വിളിക്കാതെ എന്നിലേക്ക് ചായുന്ന,

ആത്മാവിലേക്ക് കുളിര്‍ മഴയാകുന്ന ന്റെ സ്വത്ത് .

ഓരോ  മൊഴികള്‍ക്കുമവസ്സാനം കെട്ടിയുമ്മ നല്‍കുന്ന

ന്റെ കണ്ണനും, കണ്ണായ  ന്റെ കണ്മണിക്കും .."ഹൃദയചുംബനം "

{ചിത്രങ്ങള്‍  : ന്റെ രണ്ട് ചിടുങ്ങൂസുകള്‍ )

" നീയും , അവളും തമ്മില്‍ "

കാത്തിരിപ്പെന്നത് , പൂര്‍വ്വകാലത്തിന്റെ പൊള്ളാണ് ..

ഇന്നിന്റെ നിഴലില്‍ ചേര്‍ന്ന് പോയ നിന്നെ

ഒളിത്താവളങ്ങളില്‍ ചെന്ന് സ്പര്‍ശിക്കാനാകുന്നുവെങ്കില്‍ ..

മിഴികളില്‍ പടര്‍ന്ന തനിച്ചാകലിന്റെ നിറം പടരും മുന്നെ

നിന്നെ സ്വായത്തമാക്കാന്‍ ഹൃദയത്തിനാകുന്നുവെങ്കില്‍ ..

നിന്റെ മേടും , പീലിത്തുണ്ടും , മഞ്ചാടി മണിയും

കനവിലൂടെ എന്നില്‍ നേദിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുവെങ്കില്‍ , അറിയുക -

പ്രീയദേ നീ എത്രയാഴത്തിലെന്റെ നിണമോട് ചേര്‍ന്നവള്‍ ...

"വെന്തില്ല , ഹൃദയമേ "

പൂങ്കാറ്റു  പൊഴിയുകയല്ല , തലോടുകയാണെന്ന്

മഴ വന്നു തൊടുകയല്ല , അലിയുകയാണെന്ന് ..

സ്നേഹം കട്ടെടുക്കണം , കൊണ്ട് തരലല്ല

ചോദിച്ച് വാങ്ങുന്നത് , ചോദിക്കാതെ നിറയുന്നതിന്റെ പര്യയായമല്ല

വര്‍ഷകാലം , വര്‍ഷം മുഴുവനിറങ്ങി വന്നാലും

വൃണിത ഹൃദയങ്ങളില്‍ വേവു തന്നെ ...

{ കുറെ കാലമായല്ലൊ .. ഈ വേവും കൊണ്ട് - വെന്ത് കഴിഞ്ഞെങ്കില്‍

ഇറക്കി വയ്ക്കണേ , അടിയില്‍ പിടിക്കുമെന്ന് അവള്‍ }

അവള്‍ക്കെന്നൊട് ഈയിടെയായി  മുടിഞ്ഞ കലിപ്പാണ്

ഞാന്‍ പ്രണയം നിര്‍ത്തീ സന്യസിക്കാന്‍ പോയാലോന്നാ :)

അപ്പോള്‍ ദേ അവളു പറയുവാ :

എത്രയോടിയാലും , എവിടെവരെ ? വേലിയിലെ  ഉറുമ്പ് കടിയും

കൊണ്ട് തിരികേ വന്നു എന്നോട് ചേരും , ഒന്ന് മാന്തി താടീന്ന് പറയും :)

വിടയോതാതെ ..!

നാല് ദിവസ്സത്തെ പ്രണയാലിംഗനത്തിന്
ശേഷം ഇന്ന് പ്രസന്നമാണ് .. !
നി ഇല്ലാതാകുമ്പോള്‍  ഉള്ളം വേവറിയും
നി ഇല്ലാതാകുമ്പോള്‍ മാത്രം ...
ചാരെ പൊഴിയുമ്പോള്‍ , നീ പറയും പോലെ
എനിക്ക് അഹങ്കാരമാണ് ..
എങ്കിലും ന്റെ മഴേ, നീ തോ ര്‍ന്ന് കളഞ്ഞല്ലോ
ഒരു വാക്ക് ചൊല്ലാണ്ട് കടല്‍ കടന്നല്ലൊ ?

ഇവനെന്റെ ...!

തുമ്പിയൊന്നുയര്‍ത്തി , ഒഴുകുമൊരു പുഴയെ 

മഴയാക്കിയ ഗജം ..

നമ്മുക്കൊരേ  നിറമായിട്ടും

കണ്ണേ അഴകില്‍ നീ മുന്‍പന്‍ ...

തിരയാത്ത വീഥികളില്ല , നിന്റെ ചൂര്

മണക്കുന്ന ഇട്ടാവട്ടങ്ങളിലൊക്കെ ...

എന്നിട്ടും മനം നിറക്കാന്‍

ചെവിയാട്ടി  ശിരസ്സനക്കി 

അരികിലെത്തിയില്ലയിന്നും ..

കാഴ്ചയാണത് , നിന്റെ മേനിയിലുരസി

മഴകൊണ്ടൊരു യാത്ര.. ഞാനും നീയും മാത്രം

നിന്റെ വിപുലമാം ഗാത്രവും , പരിമിത മനസ്സും

ന്റെ കുഞ്ഞു അധരങ്ങളില്‍ നിന്നെ നിലക്ക് നിര്‍ത്തുന്ന വാക്കുമായി  ..!

(ചിത്രത്തിന് കടപ്പാട് : മാധ്യമം )

നാം .....

നി തീര്‍ത്ത ചില്ലു ജാലകങ്ങളില്‍

എന്റെ പ്രണയലങ്കാരത്തിന്റെ മഴ പൊട്ട് ...

എന്നെ തേടി വന്ന വെണ്‍ ശംഖില്‍

നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ കടലിരമ്പല്‍ ...

ശശാങ്കന്തരങ്ങളില്‍ വേലിയേറ്റ കലമ്പലുകള്‍.........

മഴ ... കടലില്‍ ...മനസ്സിന്റെ  ഇറക്കം ....

ഈ കടല്‍ മഴയില്‍ നാം എന്നേ നനഞ്ഞവര്‍ ...!