എന്റെ ഹൃദയം ...!

നീ പറത്തിവിട്ട പട്ടത്തിനറ്റത്ത്
മിഴിയുടഞ്ഞൊരു ഹൃദയമുണ്ട് .......!
കാഴ്ച മങ്ങിയേതൊ മരചില്ലയില്‍
കുരുങ്ങി കീറിയൊടുങ്ങുവാന്‍ ജന്മമെടുത്തത് ...!

"ചില്ലക്ഷരങ്ങള്‍"

രണ്ടു മനസ്സുകള്‍ ....... ഓര്‍മകളുടെ ചില്ലുകൂട്ടുകള്‍ ...
അകം പിണക്കമഞ്ഞില്‍ മുറുകുമ്പൊള്‍ , പുറം പ്രണയമഞ്ഞിന്‍ പുതപ്പണിയുന്നു ...!

" നിള "

ഒരു വിളിപ്പേരായിരുന്നു " നിള "

ഒരു കാത്ത് വയ്ക്കലായിരുന്നു " നിള "
എന്ത് എന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരമായിരുന്നു " നിള "
മനസ്സൊഴുക്കുന്ന എള്ളിന്‍ നോവുകളെ  ഏറ്റെടുത്തിരുന്ന " നിള "
വെറ്റില ചേര്‍ത്ത് കുരുന്നു കാതില്‍ , ചൊല്ലിപ്പറഞ്ഞതും " നിള " തന്നെ .....!
പക്ഷേ .......... വരണ്ട് , മാറുണങ്ങി , പ്രണയം വറ്റി , മൃതി കാത്ത് ന്റെ " നിള "
പേരുകളില്‍ വര്‍ഷവും തീര്‍ത്ഥവും നിറഞ്ഞൊഴുകി , ഒരിക്കലും നിറയാതെ " നിള " തേങ്ങുന്നു.......!

നീ...!

തൊര്‍ന്ന് പൊകരുതെന്നാഗ്രഹിക്കുന്ന മഴ
തീര്‍ന്നു പൊകരുതെന്നാശിക്കുന്ന കഥ
അലിഞ്ഞ് പൊകരുതെന്ന് നിനക്കുന്ന മഞ്ഞ്
ഇതെല്ലാമായിട്ടും നീ ............
മഞ്ഞലിഞ്ഞ കഥയിലവസ്സാനം പെയ്തു തൊര്‍ന്നുവല്ലൊ .............!

എന്റെ മഴ ..!

ഇന്നെന്റെ മഴ , " മരുഭൂവില്‍ " പ്രണയസ്പര്‍ശമായ് ..!

അവള്‍ ..!

കടലുണ്ടാകുന്നത് അവള്‍ കരഞ്ഞിട്ടാത്രേ ...!
മഴ ഉണ്ടാകുന്നത് അവള്‍ പ്രണയിച്ചിട്ടാണെന്ന് ..!
പുഴയോ , അവളുടെ സ്നേഹമാണെന്ന് ...!
ഇതിപ്പൊള്‍ മഴ പൊഴിയാതേയും
പുഴ മുറിയാതേയും ............ കടലാണേല്‍  ഏറിയും ..!
അപ്പൊളവള്‍ എന്നും കരയുന്നുണ്ടാകുമല്ലേ .....?.....